Bij het meten van waterfiltratie en zuiverheid, wordt de TDS-meter vaak naar voren geschoven als een essentieel instrument. Hoewel het apparaat nuttige informatie kan bieden, is er veel misverstand over wat het precies meet en wat de resultaten werkelijk betekenen. In dit artikel leggen we uit hoe een TDS-meter werkt, wat het kan en niet kan meten, en hoe je het op de juiste manier kunt gebruiken.
Wat is een TDS-meter?
Laten we beginnen bij het begin. TDS staat voor "Total Dissolved Solids" ofwel totale opgeloste stoffen in een vloeistof. Een TDS-meter wordt gebruikt om de hoeveelheid opgeloste ionen in water te meten, uitgedrukt in ppm (parts per million). Veel waterfilterleveranciers gebruiken deze meters om de zuiverheid van gefilterd water aan te tonen. Echter, het meten van TDS geeft niet altijd een volledig beeld van de waterkwaliteit.
Hoe werkt een TDS-meter?
Een TDS-meter is in feite een geleidbaarheidsmeter. Het apparaat werkt door een spanning aan te leggen tussen twee of meer elektroden in het water. Positief geladen ionen (zoals calcium, magnesium, natrium, zink, ijzer) bewegen naar de negatief geladen elektrode, terwijl negatief geladen ionen (zoals chloride, sulfaat, sulfiet, fluoride) naar de positief geladen elektrode bewegen.
Wanneer deze ionen bewegen, vormen ze een elektrische stroom. De TDS-meter meet de hoeveelheid stroom die tussen de elektroden vloeit en berekent op basis daarvan het aantal opgeloste ionen in de oplossing. Een hogere stroom betekent meer opgeloste ionen, en dus een hogere TDS-waarde.
Wat meet een TDS-meter eigenlijk?
Hoewel een TDS-meter inzicht geeft in de hoeveelheid opgeloste ionen in het water, zijn er belangrijke beperkingen aan wat het apparaat kan detecteren:
- Geen meting van neutrale verbindingen: Een TDS-meter kan geen neutrale (ongeladen) verbindingen detecteren, zoals suiker, alcohol, veel organische stoffen, medicijnen, hormonen, en niet-geïoniseerde vormen van siliciumdioxide, ammoniak en koolstofdioxide.
- Geen meting van macropartikels: De meter kan geen grotere deeltjes zoals roest, bacteriën, virussen of microplastics detecteren.
- Geen meting van toxische stoffen in lage concentraties: Substanties zoals PF(O)AS, chroom-6, en lood, die in zeer lage concentraties (parts per billion of minder) voorkomen, kunnen niet door een TDS-meter worden gedetecteerd.
Misverstanden over TDS-metingen
Een veelvoorkomend misverstand is dat een hoge TDS-waarde duidt op verontreinigd water en een lage waarde op zuiver water. Dit is niet per se waar. Een lage TDS-waarde kan bijvoorbeeld betekenen dat er weinig mineralen in het water zitten, terwijl het water nog steeds verontreinigd kan zijn met gevaarlijke stoffen die niet door de TDS-meter worden gedetecteerd.
Als je het gefilterde MyFontinet water gaat testen met een TDS-meter, ga je ook merken dat die waarde hoger ligt dan je zou verwachten. Wij behouden namelijk de mineralen die ook de geleiding bevorderen.
Daarom is het belangrijk om te begrijpen dat een TDS-meter niet de algehele waterkwaliteit kan vaststellen. De term "total dissolved solids" is eigenlijk misleidend; het zou beter zijn om te zeggen dat je de totale hoeveelheid opgeloste ionen hebt gemeten.
Wanneer is een TDS-meter nuttig?
TDS-meters zijn nuttig in situaties waar de balans van opgeloste stoffen belangrijk is, zoals in aquaria. Aquariumhouders gebruiken de meter bijvoorbeeld om te controleren of de samenstelling van het water nog geschikt is voor hun vissen. Als bepaalde stoffen te veel aanwezig zijn, moeten ze ingrijpen om de waterkwaliteit te verbeteren.
Hoe bepaal je dan de kwaliteit van gefilterd water?
De kwaliteit van gefilterd water kan alleen echt worden vastgesteld door laboratoriumtests. Een TDS-meter geeft slechts een indicatie van de ionen in het water. Daarom lieten we de MyFontinet filter testen om te weten welke schadelijke stoffen zijn verwijderd, is gedetailleerd laboratoriumonderzoek nodig.
Je leest de volledige studie hier: https://www.myfontinet.com/studie